برای دیدن عکس های جدید پوریا حیدری و بیوگرافی
به ادامه مطلب مراجعه کنید
عکس های جدید پوریا حیدری
عکس های جدید پوریا حیدری
عکس های جدید پوریا حیدری
عکس های جدید پوریا حیدری
عکس های جدید پوریا حیدری
عکس های جدید پوریا حیدری
عکس های جدید پوریا حیدری
عکس پوریا حیدری و مادرش
عکس های جدید پوریا حیدری
برای دیدن عکس های جدید وحید شمسایی و بیوگرافی
به ادامه مطلب مراجعه کنید
عکس های جدید وحید شمسایی
عکس های جدید وحید شمسایی
عکس های جدید وحید شمسایی
عکس های جدید وحید شمسایی
عکس های جدید وحید شمسایی
عکس های جدید وحید شمسایی
عکس های جدید وحید شمسایی
عکس های جدید وحید شمسایی
تعبیر خواب سیل,تعبیر خواب سیل گل آلود,تعبیر خواب سیل دیدن,تعبیر خواب سیل آمدن,تعبیر خواب سیل آب,تعبیر خواب سیل دیدن,تعبیر خواب دیدن سیل امدن,تعبیر خواب سیل آمدن,تعبیر سیل آمدن در خواب,تعبیر خواب سیل آب,تعبیر خواب سیل آب دریا,تعبیر سیل آب در خواب,تعبیر خواب سیل و آب,تعبیر خواب سیل با آب زلال
تعبیر خواب سیل اگر در خواب بیند سیل درجائی خرابی ایجاد کرد، دلیل که مردم آنجا را از پادشاه منفعت رسد.
دیدن سیل در خواب بر چهار وجه است.
تعبیر دیدن سیل وجه اول: دلیل بر دشمنی بزرگ است.
تعبیرخواب سیل وجه دوم: دلیل بر پادشاهی ستمگر دارد.
دیدن سیل در خواب وجه سوم: دلیل بر لشگر غالب و پیروز است.
تعبیر خواب سیل وجه چهارم: فتنه و بلا است.
تعبیر خواب سیل اگر در خواب دیدید سیل حادث شده در زندگی آینده شما اتفاقی می افتد بزرگ و سهمگین که خطر آفرین است و طبعا نمی تواند از هیچ جهت خوب و مفید باشد.
تعبیر خواب آمدن سیل اگر دیدید دور از جریان سیل ایستاده اید و از محلی امن به آن نگاه می کنید از گزند حادثه در امان می مانید و با این که آن اتفاق مهم واقع می شود به شما گزندی وارد نمی آید.
سیل در خواب اگر دیدید در سیل هستید و آب به سوی شما می آید حادثه شما را در بر می گیرد.
تعبیر خواب جاری شدن سیل چنانچه در خواب دیدید سیل شما را فرا گرفت و دستتان به جائی استوار است و آب نمی تواند شما را بشوید و ببرد مهابت خطر کمتر است.
خواب سیل اگر در خواب ببینید سیل جاری است اما آب آن روشن است و ماهی آن در آن شنا می کند حادثه ای بزرگ چنان که گفتم اتفاق می افتد اما نیک فرجام است.(هرچه آب سیل گل آلود وکثیف باشد خطر بیشتر و غم و اندوه حاصله از وقوع حادثه پیش بینی نشده افزون تر می باشد)
دیدن سیل در خواب اگر در خواب ببینید سیل جاری شده و شما جائی امن ایستاده اید ولی آب خرابی ایجاد کرد و منطقه ای که خانه شما نیز در آن واقع است ویران نمود نشان آن است که به علت همان حادثه بزرگ دگرگونی بنیادی به وجود می آید و اهالی آن منطقه از جمله شما زیان می برید.
تعبیر دیدن سیل در خواب اگر دیدید سیل جائی را خراب نکرد و شما بیمناک ویرانگری آن بودید شما زیان نمی بینید.
تعبیر خواب سیل اگر در خواب ببینید سیل بدون خشم و خروش و حتی بی آنکه شما بترسید و بگریزید وارد خانه شما شد خوب است و سودی عایدتان می گردد
تعبیر خواب آمدن سیل اگر سیل خشم و خروش داشته باشد نیکو نیست.
تعبیر ترسیدن از سیل اگر بترسید و بگریزید حتی سیل به شما کاری نداشته باشد نیکو نیست.
تعبیر شنیدن صدای سیل اگر آب روشن و صاف اما سیل صدا داشته باشد خوب نیست. شنیدن صدای سیل در معرض خطر و غم و رنج قرار گرفتن است.
تعبیر خواب سیل مانند تعبیر دیدن سگ غریبه دشمنی بزرگ است
شعر در مورد امام محمد باقر (ع),شعر در مورد ولادت امام محمد باقر (ع),شعر درباره امام محمد باقر(ع),شعر درباره شهادت امام محمد باقر ع,شعر در مورد ولادت امام محمد باقر,شعر در مورد تولد امام محمد باقر,شعر کودکانه در مورد ولادت امام محمد باقر,متن شعر در مورد ولادت امام محمد باقر,شعر زیبا در مورد ولادت امام محمد باقر,شعر کوتاه درمورد ولادت امام محمد باقر,شعری درباره ولادت امام محمد باقر,شعر درباره ی تولد امام محمد باقر,شعر کودکانه در مورد امام محمد باقر,شعر زیبا در مورد امام محمد باقر,شعر کوتاه درمورد امام محمد باقر,شعر کوتاه درباره امام محمد باقر,شعر کوتاه در مورد شهادت امام محمد باقر,شعر کوتاه درباره ی امام محمد باقر,شعر برای شهادت امام محمد باقر ع,شعر امام محمد باقر,شعر امام محمد باقر شهادت,شعر در مورد ولادت امام محمد باقر,شعر تولد امام محمد باقر,شعر امام محمد باقر ع,شعر کودکانه میلاد امام محمد باقر,شعر در مورد تولد امام محمد باقر,شعر ترکی امام محمد باقر,شعر درباره امام محمد باقر(ع),شعر مولودی امام محمد باقر,اشعار امام محمد باقر شهادت,شعر شهادت امام محمد باقر(ع),شعر ترکی شهادت امام محمد باقر,شعر برای شهادت امام محمد باقر ع,شعر درباره شهادت امام محمد باقر ع,شعر کوتاه شهادت امام محمد باقر,شعر شهادت حضرت امام محمد باقر,شعر شب شهادت امام محمد باقر,شعر زیبا شهادت امام محمد باقر,شعر در مورد ولادت امام محمد باقر (ع),شعر کودکانه در مورد ولادت امام محمد باقر,متن شعر در مورد ولادت امام محمد باقر,شعر زیبا در مورد ولادت امام محمد باقر,شعر کوتاه درمورد ولادت امام محمد باقر,شعری درباره ولادت امام محمد باقر,شعر درباره ی تولد امام محمد باقر,متن شعر ولادت امام محمد باقر,شعر به مناسبت ولادت امام محمد باقر,شعر کودکانه ولادت امام محمد باقر,شعر کوتاه ولادت امام محمد باقر,شعر میلاد امام محمد باقر ع,شعر ولادت امام محمد باقر علیه السلام,شعر در مورد امام محمد باقر (ع),اشعار ترکی امام محمد باقر,شعر ترکی ولادت امام محمد باقر,اشعار ترکی ولادت امام محمد باقر,شعر مولودی امام محمد باقر,اشعار مولودی امام محمد باقر
در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد امام محمد باقر برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
دلم پر مى زند امشب براى حضرت باقر
که گویم شرحى از وصف و ثناى حضرت باقر
ندیده دیده ى گیتى به علم و دانش و تقوا
کسى را برتر و اعلم به جاى حضرت باقر
اگر گردد شفیع ما بنزد خالق یکتا
بهر هر دردى شفا بخشد دعاى حضرت باقر
ز اندوه و غم و محنت بود آسوده و راحت
بزیر سایه و تحت لواى حضرت باقر
به ذرات جهان یکسر بود او هادى و رهبر
که جان عالمى گردد فداى حضرت باقر
برو کسب فضیلت کن چو مردان خدا اى دل
ز بحر دانش بى منتهاى حضرت باقر
عطر لبخند خدا پیچید در دنیای من
پنجمین خورشید تا گل کرد در شب های من
تشنه ی یک جلوه از خورشید سیمای توأم
ای طلوع پنجمین! ای حجّت فردای من
محمد آل احمد/از همه خوبان سرآمد
عزیز زهرا و حیدر/امام ِ باقر خوش آمد
آینه ی تجلّی حُسن خدا/طلعت او،شمس ولا،نور هُدی
او ولیّ حیّ سبحان/نورچشم عالمینه
پسر حضرت زهرا/نوه ی امام حسینه
صد قل هوا… میگن بر جلوه ی نور کمالش
تبارک ا…و میخونن فرشته ها بر جمالش
لیلا شده مجنون و آواره ی تو روی دلش به سوی گهواره ی تو
توی آسمون عصمت تو که هاله ی دو نوری
حَسَنینی هستی آقا تو سلاله ی دو نوری
قسم به ماه و ستاره
حاجت دلها همینه
یک شب اول رجب رو
باشیم ایشالا مدینه
آسمون دلا گل افشونی بشه
دور تا دور بقیع چراغونی بشه
ایشالا نصیبمون شه
تو مدینه این سعادت
برای امام ِ باقر
بگیریم جشن ولادت
بــه ســر مى پــرورانــم مــن هــواى حـضـرت باقر
بـه دل بـاشـد مـرا شـوق لـقــاى حـضــرت بــاقــر
ز عشقش جان من بر لب رسیده ، کَس نمى داند
که نبود چـــاره ســاز من سواى حـــضــرت بــاقــر
شب اول رجب دل من بی تابه
که شب تولده نوه اربابه
آسمونا ستاره بارونه
کل زمین آیینه بندونه
کاش ببینم همچین شبی آقا
دور تا دور بقیع چراغونه
یابن الزهرا یابن الزهرا …
لیله الرغایب شب جمعه که میاد
دل من از تو فقط آقا کربلا میخواد
فدای شادی و غمت مولا
فدای لطف و کرمت مولا
وقتی بسازن بقیع و میشم
کارگر ساخت حرمت مولا
یابن الزهرا یابن الزهرا …
میشود چشم من (پر ز اشک از غمت) یا باقر
گشته هفت آسمان (سیه از ماتمت) یا باقر
میزند زهر شرر (بر تن و جان تو) یا باقر
میروی سوی حق (ای به قربان تو) یا باقر
عالم علمی ، پور سجادی
قال باقر شد ، بهر ما هادی
صد هزار عابد ، عبدتان آقا
ما همه قطره ، تا تویی دریا
یا محمد باقر یا مولا
ای عزیز مصطفی امام ِ باقر
مسموم زهر جفا امام ِ باقر
جان ِ تو چه مظلومانه فدا شد
مادرت فاطمه صاحب عزا شد
واویلا واویلا آه و واویلا
ای که شکافنده ی علم خدایی
تو شاهد روضه های کربلایی
ای احادیث تو فروغ مکتب
سلام ای یادگار داغ زینب
واویلا واویلا آه و واویلا
واحد- زمزمه هم خوانده می شود
باقرم و روشنی دیده مصطفی شدم
غریبم و درشهر یثرب کشته از جفا شدم
زخمی زهری بود و بر غم مبتلا بود
زهر جگر سوزی که بر دردش دوا بود
پنجاه سالِ عمر او با درد بگذشت
پنجاه سال، او روضه دار کوچه ها بود
از سوز زهر پیکرم آتش گرفت و سوخت
یارب ز پای تا سرم آتش گرفت و سوخت
مسمومم و زبانه کشد شعله از تنم
از این شراره بسترم آتش گرفت و سوخت
من یادگار کرب و بلایم که روز و شب
با روضه هاش خاطرم آتش گرفت و سوخت
می سوخت بین تب تن بابا به خیمه ها
صد بار قلب مضطرم آتش گرفت و سوخت
هنگامه غروب که غارت شروع شد
هر کس که بود در حرم آتش گرفت و سوخت
یک زن نمانده بود که شعله به تن نداشت
چادر نماز مادرم آتش گرفت و سوخت
من هم از آن طفلانی ام که عمه زینب
از زیر دست و پا کشید و زنده ماندم
از روشنی طلعت رخشنده باقر
شد نور علوم نبوی بر همه ظاهر
در اوّل ماه رجب از مشرق اعجاز
گردید عیان ماه تمام از رخ باقر
منشق شده از نور «علیّ بن حسین» است
این نور که نورانی از او گشته ضمائر
بر «فاطمه‌ی بنت حسن» بس بُوَد این فخر
کاورده پدید این مه تابنده باهر
باقر» لقب و کنیه «ابو جعفر» و او را
بوده است لقبهای دگر، هادی و شاکر
از هر بدی و عیب و زلل اوست مبرّ
جان و تنش از «یُذبَّ عنکم» شده ظاهر
دریای علوم است و زُداینده اوهام
گفتار حکیمانه او زیب منابر
از یک نفسش زنده کند صد چو مسیحی
از یک نظرش دیده اعمی شده باصر
شعر امام محمد باقر ع
یاد آمدش از چهره تابان محمّد
با چشم بصیرت نگهش کرد چو «جابر
عالم همه شد روشن از آن نور خدائی
شد بارور از او شجر دین و شعائر
خوش باد، زمینی که هم آغوش شد او را
خوش آنکه به سوی حرمش گشته مسافر
دیگر غمی از محنت ایّام ندارد
هرکس به حرمخانه او گشت مجاور
وصفش نتوان گفت «حسان» با سخنی چند
چون، قصّه بلند است و زبان، الکن و قاصر
ساغر زده ام ز جام باقر
بشکفته لبم به نام باقر
چشم همه روشن از جمالش
آمد به جهان امام باقر
میلاد شکافنده ی دانش نبوی و وارث علم علوی، خجسته باد
اى باقر العلوم که هنگام مکرمت
باشد هزار حاتم طایى گداى تو
پنجم ولى و حجت خلاق عالمى
لوح دل است مهر به مهر و ولاى تو
دارم به دل ولای تو یا باقر العلوم
بر سر بود هوای تو یا باقر العلوم
عهد ولادت تو و جشن و سرور ماست
جانم شود فدای تو یا باقر العلوم
اى مهر دل فروز، در آسمان علم
وى یار مه جبین، یا باقرالعلوم
اى حجت خدا، ما را شفیع شو
در روز واپسین، یا باقرالعلوم
بر اهل ولا عید مویّد شده امشب
در جلوه رخ داور سرمد شده امشب
لبخند عیان برلب احمد شده امشب
میلاد همایون محمد شده امشب
بهشت رحمت صفاى جنت
بهار طوبى جمال یزدان
امام باقر که فیض وافر
دهد کلامش به علم و عرفان
ز بهر رفع حاجات و نیاز خویش گردیده
سلاطین جهان یکسر گداى حضرت باقر
زبان از وصف او لکن، قلم از مدح او عاجز
که جز حق کس نمى داند بهاى حضرت باقر
امشب گل سرخ باغ دین می آید
فرزند امیرالمومنین می آید
تبریک که ماه برج حکمت باقر
در خانه زین العابدین می آید
امشب شب مرگ غم و وقت سرور است
هنگامه ی آزادى و میلاد نور است
جولان جشن پنجمین مولاست امشب
عید علوم کل ما فیهاست امشب
ز بهر رفع حاجات و نیاز خویش گردیده
سلاطین جهان یکسر گداى حضرت باقر
زبان از وصف او لکن ، قلم از مدح او عاجز
که جز حق کس نمى داند بهاى حضرت باقر
بهشت رحمت صفاى جنت
بهار طوبى جمال یزدان
امام باقر که فیض وافر
دهد کلامش به علم و عرفان
گرامی وارثِ محمودِ احمد
امام باقری، نامت محمّد
فروزان اختری برتر ز انجم
تو فخر عترتی، خورشید پنجم
پنجمین حجّت و هفتم معصوم
بابى اَنْتَ که گشتى مسموم
اى فداى حق و قربانى دین!
کرده یک عمر نگهبانى دین!
ای دوّمین محمد و ای پنجمین امام
از خلق و از خدای تعالی تو را سلام
چشم و چراغ فاطمه خورشید هفت نور
روح و روان احمد و فرزنـد چـار امــام
یا امام ِ باقر همیشه نوای منه
حاجت دیدار بقیعش دعای من
کعبه ی دلم صحن و سراش
دلخوشی من لطف و عطاش
به سر می پـرورانم من هوای حضرت باقر
بـه دل باشد مرا شوق لقای حضرت باقر
زعشقش جان من بر لب رسیده کس نمی دانـد
کـه نبود چاره ساز من سوای حضرت باقر
سلام کلّ افلاک به محضر تو مولا
محبت تو باشد تمام هستی ما
تو باقرالعلومی منم گدای کویت
بُوَد همیشه هر جا روی دلم به سویت
ای دانش بی حدّت احیاگر دین حق
ای آینه ی ایزد ای نور مبین حق
ای خلق دو عالم مُحتاجِ دُعایت
یا حضرت باقر جانها به فدایت
تو کعبه ای و کعبه گرفتار بقیعت
پیوسته ملک سائل زوار بقیعت
جان و دل و ما شمع تار بقیعت
تا چهره گذاریم به دیوار بقیعت
شاهی که علوم حق شد از او ظاهر
نام و لقبش محمد است و باقر
دریــای ســخای او نــدارد اول
صــحرای ولای او نــدارد آخــر
حــامل عــلم نـبی را صـلوات
چهـارمین پور ولی را صــلوات
پنجمین نــور امــامت باقــــر
هـفتمین مـهر جـلی را صـلوات
بر اهل ولا عید مویّد شده امشب
در جلوه رخ داور سرمد شده امشب
لبخند عیان برلب احمد شده امشب
میلاد همایون محمد شده امشب
ز بهر رفع حاجات و نیاز خویش گردیده
سلاطین جهان یکسر گداى حضرت باقر
زبان از وصف او لکن قلم از مدح او عاجز
که جز حق کس نمى داند بهاى حضرت باقر
یک جهان لطف و صفا حضرت باقردارد
شجر طیبّه ای میوه ی طاهر دارد
پیرو مکتب او دولت وافر دارد
هر که شد ذاکر او خلعت فاخر دارد
دارم به دل ولای تو یا باقر العلوم
بر سر بود هوای تو یا باقر العلوم
عهد ولادت تو و جشن و سرور ماست
جانم شود فدای تو یا باقر العلوم
بهشت رحمت صفاى جنت
بهار طوبى جمال یزدان
امام باقر که فیض وافر
دهد کلامش به علم و عرفان
اى باقر العلوم که هنگام مکرمت
باشد هزار حاتم طایى گداى تو
پنجم ولى و حجت خلاق عالمى
لوح دل است مهر به مهر و ولاى تو
ای باقر و شاکر ، ای محمّد
روشن به تو دیدگان احمد
میلاد تو، خرّمی به جان داد
جان برتن مرده جهان داد
امشب گل سرخ باغ دین می آید
فرزند امیرالمومنین می آید
تبریک که ماه برج حکمت باقر
در خانه زین العابدین می آید
جولان جشن پنجمین مولاست امشب
عید علوم کل ما فیهاست امشب
امشب شب پیدایش بحر العلوم است
اکنده از شور و شعف ، قلب عموم است
ساغر زده ام ز جام باقر
بشکفته لبم به نام باقر
چشم همه روشن از جمالش
آمد به جهان امام باقر
ای آنکه به کل عالمیان فاخر
خورشید ز نور چشم تو شد صادر
آخرین یگانه ز غم کرب و بلا
دریاب دل گدای خود یا باقر
امشب از انوار خداوند مجید
نور توحید به جمال بشریت تابید
گلی از گلشن زهرا(س) محمد بشکفت
پنجمین اختر افلاک امامت بدمید
پنجمین اختر تابنده امام باقر
عاشقانش همه در پیش رخ او چاکر
امشب از نسل امیرالمومنین و زهرا
گلی از فاطمه بنت حسن گشت ظاهر
مژده ای اهل ولا آمده پور ساجدین
باقر علم نبی ، فرمانده روی زمین
تو بگو تبریک بر هر عاشق دلخسته ای
که رسیده شب میلاد امام پنجمین
از عرش و سما ندای حق می آید
جبریل امین با دو ملک می آید
در ارض و سما پیچیده بوی گلشن
چون امام باقر ز فلک می آید
ماه هم در آسمان نورش ز نور باقر است
شمس هم در کهکشان خندان ز روی باقر است
آیت حق در زمین و آسمان جلوه گر است
روز میلاد امام پنجمین ؛ محمد است
هلال ماه رجب است ، حضرت باقر آمد
مژده دهید ای شیعیان ، فخر مفاخر آمد
استاد دانشگاه دین مظهر ایمان آمد
زاده زین العابدین محبوب یزدان آمد
برخیز که شام غم در آمد
شادی و نشاط از در آمد
خورشید جهان آفرینش
روشنگر ماه و اختر آمد
امشب که شب خجسته ی میلاد است
تسبیح فرشتگان مبارک باد است
شاد است دل آل محمد اما
بیش از همه دلها ، دل زهرا(س) شاد است
مهرت به کائنات برابر نمی شود
داغی ز ماتم تو فزونتر نمی شود
سنگ است هر دلی که مکدر نمی شود
مهر و کرامت و سخا آمده
مظهر بخشش خدا آمده
به یک کلام و یک سخن در وجود
ستاره عشق و صفا آمده
ای نور خدایی از جبینت ظاهر
وی یاد تو پیوسته مرا در خاطر
از آتش زهر آب شد پیکر تو
جانها به فدایت ای امام باقر
ای فروزان گوهر پاک بقیع
گل پرپر شده در خاک بقیع
کربلا را دیده ای از کوفه تا شام
ای شهید از اثر زهر هشام
من ذاکر انا الیه الراجعونم
من خاطرات جانگداز دشت خونم
دیدم پرستوهای دین را پر بریدند
در قتلگه جدّم حسین را سر بریدند
یارب به شکافنده علمت باقر
کانوار تو از جبین پاکش ظاهر
آن را که سعید خوانده ای از اوّل
مگذار که تا شقی شود در آخر
شعر در مورد ماه تیر,شعر درباره ماه تیر,شعر تیرماهی,شعر تیرماهی ها,شعر برای تیرماهی,شعر درباره تیرماهی ها,متن شعر تیرماهی,متن شعر تیرماهی یاسر بینام,شعر تیر,شعر تیرماه,شعرهای تیرماه,شعر تولد تیرماه,شعر درباره تیرماه,شعر در مورد تیرماه,شعر برای تیرماه,شعر در مورد تیرماه,شعر برای تیرماه,شعر در مورد تیر ماهی ها,شعر برای تیرماهی ها,شعر در وصف ماه تیر
در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد ماه تیر برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
وقتی که تیر ماه ، تنور سپیده را
ئر آسمان تب زده می افروخت
من ، خواستار پونه ی عطر آگین
در لابلای نان جوین بودم
یه تیر ماهی گاهی آفتــــابیــه . . . گاهی بــــارونی . . . ولی همیشه گرم و پرحرات مثل تــــابستونه . . . !
تیرماهی
حیف که هیچ وقت سیاست نداشت…
سکوت تیرماهی
هزاران حرف توش هست که هیچ وقت نخواهی شنید…
مهم نیس هر کاری میکنی قدرشو نمیدونن
و بازم طلبکارن یه نفس عمیق بکش و دوباره تیر ماهی باش
تیر ماهی
همیشه با قلبش زندگی میکنه …
تیرماهی یعنی فرمانروای احساس …
زاده شده های تیرماه رو دست کم نگیرید…!!
اگه لازم بشه ما حتی میتونیم عاشق چیزایی بشیم که ازشون متنفر بودیم…!!
تا یه درس خوب به اطرافیانمون بدیم…!!
پس از مهربونی ما سوءاستفاده نکنین…!!
وقتی یه تیرماهی بهــــت میـــــــــگه خــــودت میدونی . . . . . .
مسلماً نباید اون کارو انجـــام بدی
وگرنه دو سه مـــاهی اعصاب برات نمیذاره
ما متولد تــیـــــــرمــــــاهــیــــم ، جنبه شوخی در وجودمان هــمــــــدردی در مراممان رفاقـــــت در خـــونــمـــان… ، نفرت از بی ادبان و خیانت هم در ســـراپـــــاى وجــــــــودمـان جــــــــــــــــارى اســـــــــــــــت ، اگـــــــر اینها ، را ندارید از مـــــــــــا ، دور بمانید باشد که ، رستگار شوید
تــــو شبای مهتابی دختــــرای تیرماهی دیـــــگه آدم نیستن… چــون تبدیل میشن بــه فــــــرشته های روی زمیـــن
ت = تو
ی = یگانه
ر = رفیـــقی…
قابل توجه تیرماهی ها …
زمانی کــه حــس میــکنی یــه نــفر عــوضیه ….
بــه حـِـسِت اعــتماد کــن !
سـَـند و مــدرکش کم کم جــور میشه !
فـرق زیادیسـت بین کـم آوردن با کـوتاه آمـدن !!!
همیشه میگفتی با همه آدمایی که دیده بودی فرق داشتم..
اما نمیدانستی به دلیل . تــــــــیر مــــــــاهــــــــی بودنم است
شعر در مورد طبیعت,شعر در مورد طبیعت زیبا,شعر در مورد طبیعت خدا,شعر در مورد طبیعت بهار,شعری در مورد طبیعت زیبا,شعری در مورد طبیعت از سعدی,شعر در مورد طبیعت زیبا,شعر کوتاه در مورد طبیعت,شعر ترکی در مورد طبیعت,شعر طنز در مورد طبیعت,شعر کوتاه در مورد زیبایی طبیعت,شعر در مورد زیبایی طبیعت,شعری در مورد زیبایی طبیعت,شعر درباره طبیعت زیبا,شعر درباره زیبایی طبیعت,شعری درباره زیبایی طبیعت,شعر های زیبا در مورد طبیعت,شعر در مورد طبیعت بهاری,شعر درباره طبیعت بهار,شعر کردی در مورد بهار و طبیعت,شعر درباره طبیعت بهاری,شعر در مورد بهار و طبیعت,شعرهای زیبا در مورد طبیعت,شعری درباره ی طبیعت از سعدی,شعر در باره زیبایی طبیعت,شعری کوتاه در مورد طبیعت,شعر کوتاه در باره ی طبیعت,شعر کوتاه درباره طبیعت,شعر کوتاهی درباره طبیعت,شعر کوتاه درباره طبیعت,شعرهای کوتاه در مورد طبیعت,شعر کوتاهی در مورد طبیعت,شعر کوتاه و زیبا در مورد طبیعت,شعر ترکی درباره طبیعت,شعر طنز درباره طبیعت,شعر طبیعت,شعر طبیعت زیبا,شعر طبیعت سبز,شعر طبیعت سهراب,شعر طبیعت پاییز,شعر طبیعت عاشقانه,شعر طبیعت زیبا,طبیعت شعر نو,شعر درباره طبیعت,شعر برای طبیعت,شعر زیبای طبیعت,شعر زیبایی طبیعت,شعر درباره طبیعت زیبا,شعر های طبیعت زیبا,شعر برای طبیعت زیبا,شعر در مورد طبیعت زیبا,شعر زیبای طبیعت,شعر درباره زیبایی طبیعت,شعر برای طبیعت سبز,شعر در مورد طبیعت سبز,شعر طبیعت پاییزی,شعر در مورد طبیعت زیبا,طبیعت شعر نو,طبیعت در شعر نو,شعر نو طبیعت زیبا,شعر درباره طبیعت ایران,شعر درباره طبیعت بهار,شعر درباره طبیعت کوتاه,شعر درباره طبیعت شمال,شعر درباره طبیعت شیراز,شعر درباره طبیعت بهاری,شعر درباره طبیعت برای کودکان,شعری درباره طبیعت,شعری برای طبیعت,شعر کوتاه برای طبیعت,شعر در وصف طبیعت,شعر در وصف طبیعت,شعر نو در وصف طبیعت,شعر در وصف زیبایی طبیعت,شعر زیبا در وصف طبیعت,شعر کردی در وصف طبیعت,شعری در وصف طبیعت,شعری در وصف زیبایی طبیعت,شعری زیبا در وصف طبیعت,وصف طبیعت در شعر منوچهری,شعر در مورد وصف طبیعت,شعر سعدی در وصف طبیعت,شعر ترکی در وصف طبیعت,شعرهای زیبا در وصف طبیعت,اشعار زیبا در وصف طبیعت,شعرهای وصف طبیعت,وصف طبیعت در اشعار منوچهری دامغانی
در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد طبیعت برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
چه عظمتی دارد جهان
گرچه گرده‌ی گلی است
که بر پای زنبوری نشسته‌است
گربه‌ی نر سفید خالدار
کجاست؟
هیچ‌کجا
چه میکند؟
هیچ‌کار
چه می‌خواهد؟
هیچ‌چیز
چگونه است؟
هیچ‌طور
پس گربه‌ی سفید خالدار
چطور شده‌است؟
او مرده است
و هیچ جای او را
گرفته‌است.
آن که برای نخستین بار روی خوب را به گُل تشبیه کرد،
شاعر است
و دیگران مقلد او
خورشید گوید غوره را : « زان آمدم در مطبخت
تا سرکه نفروشی دگر ، پیشه کنی حلوا گری»
بهار آمد، بهار آمد، بهار خوش عذار آمد
خوش و سر سبز شد عالم، اوان لاله زار آمد
ز سوسن بشنو ای ریحان ! که سوسن صد زبان دارد
بدشت آب و گل بنگر که پر نقش و نگار آمد
گل از نسرین همی پرسد که : «چون بودی درین غربت ؟»
همی گوید: «خوشم زیرا خوشی ها زان دیار آمد
اندر دل من مها دل افروز تویی
یاران هستند و لیک دلسوز تویی
شادند جهانیان به نوروز و به عید
عید من و نوروز من امروز تویی
بر چهره‌ی گل نسیم نوروز خوش است
در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است
از دی که گذشت هرچه گویی خوش نیست
خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است
ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی
با تابش زلف و رخت ای ماه دلفروز
از شام تو قدر آید وز صبح تو نوروز
از جنبش موی تو برآید دو گل از مشک
وز تابش روی تو برآید دو شب از روز
عید آمد و مرغان ره گلزار گرفتند
وز شاخه گل داد دل زار گرفتند
نوروز همایون شد و روز می گلگون
پیمانه کشان ساغر سرشار گرفتند
برآمد باد صبح و بوی نوروز
به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال
همایون بادت این روز و همه روز
بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاک
شاخه های شسته ، باران خورده ، پاک
با گیاه بیابانم
خویشی و پیوندی نیست
خود اگر چه درد رستن و ریشه کردن
با من است
وهراس بی بار و بری
ودرین گلخن مغموم
پا در جای
چنانم
که مازوی پیر
بندی دره ی تنگ
وریشه های فولادم
در ظلمت سنگ
مقصدی بی رحمانه را
جاودانه در سفرند!
هر نمادی در طبیعت ایه ای است
کوه، دریا، دشت، حتی ریگ تفتیده کویر
هر نمودی ایه پرمایه ای است
ای دریغا چشم و گوش
حیف بازی های ما
حسرتا آن جنبش و جوش و خروش
من و شعر و جوبار
رفتیم و رفتیم
به آنجا رسیدیم آنجا که دیگر
نه جا پای کس بود و نه آشنا بود.
درختان به آیین دیگر
و مرغان به آیین دیگر
صدایی که می آمد از دور
صدای خدا بود
رها بود
به هنگام پرواز
از روی باغی به باغی
کسی زیر بال پرستو
پروانه ها را
نمی کرد تفتیش
شقایق
ز طوفان نمی گشت خاموش
چراغش همیشه پر از روشنا بود
نمی دانم آنجا کجا بود
نمی دانم آنجا کجا بود
سلام به جنگل سبز
به آسمان آبی
به غنچه های خندان
به روز آفتابی
سلام به هر ستاره
به ابر پاره پاره
به دانه ای که از خاک
درآمده،دوباره
سلام به هر دل پاک
به هر دل پرامید
سلام به آن شب تار
که عاقبت شد سفید
سلام به دشت و دریا
سلام به کوه و صحرا
سلام به روی ماهِ
بچّه های باصفا
بهار آمد ، بهار من نیام
گل آمد گُلعذار من نیامد
برآوردند سر از شاخ ، گل ها
گلی بر شاخسار من نیامد
چراغ لاله روشن شد به صحرا
چراغ شام تار من نیامد
جهان در انتظار آمد به پایان
به پایان انتظار من نیامد
مژده ای دل که دگرباره بهار آمده است
خوش خرامیده و با حسن و وقار آمده است
به تو ای باد صبا می دهمت پیغامی
این پیامی است که از دوست به یار آمده است
شاد باشید در این عید و در این سال جدید
آرزویی است که از دوست به یار آمده است
باغ در ایام بهاران خوش است
موسم گل با رخ یاران خوشست
چون گل نوروز کند نافه باز
نرگس سرمست در آید به ناز
سالی در راه است
سالی پر برکت
سالی که اگر خواهی
نیست در آن حسرت
برف ها آب شدند
غصه ها از ما دور
یک دل خوش دارم
که شده سنگ صبور
تو در این خانه تکانی بتکان
هر چه از درد حکایت میکرد
بگذار پاک شوی از غم ها
خالی شوی از دوده ی درد
رسید موکب نوروز و چشم فتنه غنود
درود باد بر این موکب خجسته، درود
به هرکه درنگری، شادیی پزد در دل
به هرچه برگذری، اندُهی کند بدرود
بهاری داری ازوی بر خور امروز
که هر فصلی نخواهد بود نوروز
گلی کو را نبوید آدمی زاد
چو هنگام خزان آید برد باد
عید آمده سربه سبزه وگل بزنیم
با برگ شقایقی تفال بزنیم
هر چند که دوریم زهم با دم عشق
بین دلمان تا به ابد پل بزنیم
برخیز که می رود زمستان
بگشای در سرای بستان
نارنج و بنفشه بر طبق نه
منقل بگذار در شبستان
وین پرده بگوی تا به یک بار
زحمت ببرد زپیش ایوان
آواز دهل نهان نماند
در زیر گلیم عشق پنهان
بر خیز که باد صبح نوروز
در باغچه می کند گل افشان
خاموشی بلبلان مشتاق
در موسم گل ندارد امکان
بهــــار آمده اما هــوا هــوای تو نیست
مرا ببخش اگر این غزل برای تو نیست
شعر در مورد ماه شهریور,شعر درباره ماه شهریور,شعر درباره شهریور ماه ,شعری درباره ماه شهریور,شعر در مورد شهریور ماه,,شعر شهریور,شعر شهریوری,شعر شهریور ماه,شعر شهریوریا,شعر شهریوری ها,شعر شهریور و انار,شعر شهریور عاشقانه,شعر شهریور عاشق انار بود,شعر شهریور و پاییز,شعر شهریوری تتلو,شعر شهریوری تو,شعر برای شهریوری ها,شعر تولد شهریوری,شعر در مورد شهریوری ها,شعر برای دختر شهریوری,شعر در مورد شهریوری,شعر برای شهریور ماه,شعر در مورد شهریور ماه,شعر درباره شهریور ماه,شعر برای متولدین شهریور ماه,شعر در وصف ماه شهریور,شعر برای تولد ماه شهریور,شعر در مورد شهریوریا,شعر های شهریوری,شعر تولد شهریوری ها,شعر واسه شهریوری ها,شعر درباره ی شهریوری ها,شعر در وصف شهریوری ها,شعر عاشقانه شهریور 94,شاعر شعر شهریور عاشق انار بود,دانلود شعر شهریوری تتلو,دانلود شعر شهریوری امیر تتلو
در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد ماه شهریور برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
لبخند معصومت، دنیای آرومت
خورشید تو چشمات، قدرشو می دونم!
موهای خرماییت، دستای مردادیت
شهریور لبهات، قدرشو می دونم!
ماه از خلال
ابرهای پاره پاره
چون آخرین شبهای شهریور صفا داشت
آن شب که بود از اولین شبهای مرداد
بودیم ما بر تپه ای کوتاه و خاکی
در خلوتی از باغهای احمد آباد
دلم برایت یکذره است
کی میشود که
ساعت وقارش را
با بیقراری من عوض کند ؟
عقربه های تنبل
آیا پیش از من
به کسی که معشوق را در کنار دارد
قول همراهی داده اید ؟
در آسمان آخر شهریور
حتی ستاره ای هم نگران من نیست
به اتاق برمیگردم و
شب را دور سرم می چرخانم و
به دیوار می کوبم
هر صبح
آفتاب
از نخستین برگ شناسنامه ی تو
سر می زند
تقویم
زیر پای تو
ورق می خورد
نه تو
در میان تقویم
چه فرقی می کند که روز
چهاردهم فروردین
پنجم تیر
و
هشتم مرداد
باشد یا نباشد
حتا بیست و پنجم شهریور نیز
روز تولد تو نیست
روزها
همه
از آن تو!
ای که تمام مادران جهان را
تو زاده ای!
چرا به یاد نمی‌آورم!؟ به گمانم تو حرفی برای گفتن داشتی.
هرگز هیچ شبی دیدگان ترا نبوسید.
گفتی مراقب انار و آینه باش.
گفتی از کنار پنجره چیزی شبیه یک پرنده گذشت.
زبانِ زمستان و مراثی میله‌ها.
عاشق‌شدن در دی‌ماه، مردن به وقت شهریور.
وقتی که تو نیستی
من حُزن هزار آسمانِ بی اردیبهشت را
گریه می کنم
فنجانی قهوه در سایه های پسین،
عاشق شدن در دی ماه
مردن به وقتِ شهریور
وقتی که تو نیستی
هزار کودک گمشده در نهان من
لای لای مادرانه تو را می طلبند.
فردا باید بروم
تکلیف بوسه هایم را روشن کنم
بروم و عطرهای جامانده روی پیراهنش،
شاخه گل خشک شده اولین دیدار
و رد انگشتانش بر شقیقه ام را
به باد گرم شهریور بسپارم
و برگردم
شب، کوه، سایه روشنِ راه،
ماه، نینیِ هوا، نیمه های شهریور.
او گفت:
اشتباه میکنند بعضیها
که اشتباه نمیکنند!
باید راه افتاد،
مثل رودها که بعضی به دریا میرسند
بعضی هم به دریا نمیرسند.
رفتن، هیچ ربطی به رسیدن ندارد!
او گفت:
تنها شغال میداند
شهریور فصلِ رسیدنِ انگور است.
خاتون ما
ای بلا دریده که بر خاک خفتی
در سوگ تو
با شبنم محزون غروب شهریور گریستم
من درد را
گواهی می دهم
چراغ باران بشدت می درخشید
به انتظار در باران آویزان شدیم
با انتظا ری برنگ خاکستری تیره
مانند موش آبکشیده
سرویس از مسیری دیر شکفت
آنها بناچار سوار سرویس باران شهریور شدند
در ترافیک زمین گیر نشستیم
لامپ روشن شهریور
قلب آرام قناعت
و تنفس عمیق سحری در چشم انداز زرد می درخشد
این تمامی درک یک زندگی سبز پروانه خاک است.
حیف از تو ای مهتاب شهریور ، که ناچار
باید بر این ویرانه محزون بتابی
وز هر کجا گیری سراغ زندگی را
افسوس ، ای
مهتاب شهریور، نیابی
من شهریوری هستم، سلطان عشق
صاحب غرور عالم
صاحب قلب رئوف
از خود گذرو درون گرا
برایم همه چیز در دیدن معنا نمی یابد
زندگی پیچیده است و من آسانش میکنم …
ﻓﻘﻂ یه شهریور ﻣﺎﻫﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﻭ ﺑﺨﻨﺪﻭﻧﻪ ﻭقتی ﺧﻮﺩﺵ ﺩﻟﺶ
ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﺯﺍﺭ ﺑﺰﻧﻪ ….
ﻓﻘﻂ یه شهریور ﻣﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﻋﺮﺽ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻞ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍﺵ
ﻋﻮﺽ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﺍﯾﻨﻘﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ تغییر
ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﻢ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﻪ ﯾﻬﻮ ﭼﺶ ﺷﺪ …
ﻓﻘﻂ یک شهریور ﻣﺎﻫﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺁﺧﺮ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎﺷﻪ !!!
ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﮊﺳﺖِ ﺧﺸﮏ ﻭ ﺗﺎ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﯼ ﺁﺩﻡ ﺑﺰﺭﮔﺎﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﻩ ….
مرام ما شهریوریـــآ باران نیست ،که گاه ببارد و گاه نبــارد
مثل هواســت ، ساکت اما (همیشــــگی)
من شهریوریم ….
اشک هایم را در خفایم خلاصه می کنم …
غرورم را همیشه نگهدارم ….
اما در مقابل عزیزانم غرورم را هدیه می کنم ….
و مهربانیم را مرزی نیست ….
شایــد یه شهریوری سرش به کار خودش باشه
اما تکـ تکـِ کاراتــو زیر نظر داره !
شهریوریا در عیــن بی حوصلگــی خیلی صبورن …
امــا وقتی صبرشــون تموم بشــه حتی حاضــر نیستن یه لحظه بیشتر نگات کنن
مـــــــــن یـــــــه شهـــــــریـــــوریم !!
مـــــن را از دست نـــــــده
روزی میرسد که در خیال خود
جای خالی ام را حس کنی
هیچ وقت دل یه شهریور ماهی رو نشکن
چون خدا بدجور پشتشونه
شهریوریم به من نپر ،
لب پر میشی ،
لب تر کنم پر پر میشی
اگر یه شهریوری دور و برت هست ،
بدون باحال ترین ادم دنیا کنارته
شهریور درسته شیش حرف داره
اما بودن با یه شهریوری حرف نداره
دوم شهریور، عشق من بیدار شد ؛
تو بدان روز من است ؛
لحظه تولد جسم رفیق ، لحظه تولد روح من است؛
شعر در مورد سفر,شعر در مورد سفر رفتن,شعر در مورد سفر معشوق,شعر در مورد سفر دوست,شعر در مورد سفره هفت سین,شعر در مورد سفر کربلا,شعر در مورد سفر به کربلا,شعر در مورد سفر به مشهد,شعر در مورد سفر کردن,شعر در مورد سفر حج,شعر درباره سفر رفتن,شعر درباره سفر دوست,شعر برای سفر کربلا,شعر درباره سفر کربلا,شعر در باره سفر به کربلا,شعر خداحافظی برای سفر کربلا,شعر زیبا درباره سفر کربلا,شعری درمورد سفر به کربلا,شعر درباره سفر به کربلا,شعر درباره سفر حج,شعر زیبا در مورد سفر حج,شعر سفر,شعر سفر کردن,شعر سفر خوش,شعر سفر تنهایی,شعر سفر بخیر,شعر در مورد سفر کردن,شعر سفر بخیر عزیزم,شعر سفر بخیر کدکنی,شعر سفر بخیر,شعر زیبای سفر بخیر,شعر در مورد سفر بخیر,معنی شعر سفر بخیر,معنی شعر سفر بخیرشفیعی کدکنی,متن شعر سفر بخیر,متن شعر سفر بخیر شفیعی کدکنی,شعر در وصف سفر,شعر در وصف سفر حج,شعری در وصف سفر,شعر در وصف یار سفر کرده,شعری در وصف یار سفر کرده,شعر به وصف سفر,شعر نو در وصف سفر
در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد سفر برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
سفر آغاز یک راه است
نه پروازی میان مبدأ و مقصد
گذاری نرم و آرام است
بین مبدأ و مقصد
میان بودن و رفتن
شدن تا اوج انسانی
سفر روئیدن
تک غنچه ای از آشنائیها
نه تنها دیدن یک ظاهر زیبا
سفرها گاه گاهی
پرسه درپس کوچه های
خاطرات پرتلاش
زندگی سازست
میان زندگی هایی که
نیکی وام داراوست
هم گامی ما با مردمان
پاک پرزحمت
نه تنها گردشی
از روی خودخواهی
سفرتنها شدن
ازخودگسستن نیست
شاید بیشتر با خود شدن
رسمی دگر با زندگی کردن
سفر درزیستن
با مردم هرسرزمینی
غرقه در تاریخشان گشتن
نفس با هم کشیدن ها
سفر گاهی لمیدن
در میان ماسه ها
در هم نوائی با صدای آب
کف بر لب
نه تنها دیدن یک کشتی زیبا
که یک لنج شکسته
درمیان پنجه ی طوفان
زمانی گشتن در ساحل زیبا
به هنگامی که قلیانها
خروشی تازه می دارند
و لیوانهای چای گرم
پر میگیرد از دست به دستی
و عطرش در فضا آکنده می گردد
سفرگاهی صدای
دلنشین مرغ در یائی
زمانی زوزه های یک قطار پیر
در بالا شدن از دامن کوهی
سفر آمیزه ای از حسرت و رؤیا
نه حسرت از سر آزو طمع باشد
که حسرت از پی تصویر زیبای
سفر آموختن از زندگی
از دیگران
تاریخ بگذشته ست
گاهگاهی سفری باید کرد
یا مسیر دگری باید رفت
وکسی را باید
دید گاهی شاید
یک کسی یا چیزی
رویدادی ،عکسی
نگران مانده به راهت چشمی
ذهن نا خواسته شاید آنجا
میبرد در راهت
وکسی را شاید
دیده ای در خوابت
یا سرای پندار
می نمائی دیدار
گوئی از پشت کسی
نام ترا می خواند
من و تو می دانیم
زندگی یک سفر است
بسیار سفر باید تا پخته شود خامی
صوفی نشود صافی تا درنکشد جامی
و در مسیر سفر
راهبان پاک مسیحی
به سمت پرده خاموش ارمیای نبی اشاره می کردند.
و من بلند بلند
کتاب جامعه می خواندم.
و چند زارع لبنانی
که زیر سدر کهن سالی
نشسته بودند
مرکبات درختان خویش را در ذهن
شماره می کردند.
کنار راه سفر کودکان کور عراقی
به خط لوح حمورابی
نگاه می کردند.
و در مسیر سفر روزنامه های جهان را
مرور می کردم…
سفر پر از سیلان بود.
و از تلاطم صنعت تمام سطح سفر
گرفته بود و سیاه
و بوی روغن می داد.
شنیدم این که : فردا ماه من عزم سفر دارد
بمیرم کاش امروزت ، نبینم روی فردا را
فریاد که جز اشک شب و آه سحرگاه
اندر سفر عشق مرا همسفری نیست
از جور تو در سفر بیفشردم پای
دل را به تو و تو را سپردم به خدای
آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا بسلامت دارش
هیچ کس نیست که از یار سفر کرده ی من
برساند خبری خیر و دلم شاد کند
خواهم سفری کنم ز غم بگریزم
منزل منزل غم تو در پیش منست
در طبل گاه دل چو موج و حباب
منزل و جاده هر دو در سفرست
می رود دل به ره دیده و تا چون باشد
سفر دیده ، مبارک سفر دریایی است
گفتی که هست چاره ی بیچارگان سفر
چون چاره رفتنست ، بناچار می رویم
گو رفیقان سفر کنند که ما
نتوانیم ، پای بند توایم
زندگی ؛
ایستگاهی ست
در حین سفر
تا نفسی تازه کنیم
دل و جانی بشوییم
در حوضچه ی مهر و وفا
چمدان بر بندیم
همه از یاد خدا…..
ما همه
همسفرِ قطارِ ابدی خواهیم بود
من شنیدم دیشب
قطار از خانه ی همسایه گذشت
و صدای سوتش
پیچیده عجیب در گوشم
و تلنگر خوردم
که سفر نزدیک است
باید چمدان بر بندم
زندگی
ایستگاهی ست
در حین سفر
ای سفر کرده من زود بیا
ای دوچشمت غزلم زود بیا
من و این زمزمه ی تنهایی
من و این برزخ بی فردایی
شده ام همچو گلی پژمرده
دلم از رنج غمت افسرده..
سفر از دل مادر به زمین ساز شود
وقتی که از نیستی چشمت به جهان باز شود
سفر آغاز شود
سفر همواره با ماست
بی سفر دنیا نیست
سفر زمین به دور خورشید
سفر ماه به دور خورشید
سفر کهکشان در طول زمان
سفر فصلها در گردش سال
سفر همواره بجاست
سفر به دور ترین شهر بی خبر بروی
بگو پرنده ی عاشق – بگو چه می شد اگر؟
از این قفس بپری، لانه ی دگر بروی!
رها شوی چو نسیمِ سحر به کوه و کمر
گر چه هنگام سفر جاده ها جانکاه اند
روی نقشه همه ی فاصله ها کوتاه اند
آن یار سفر کرده‌ی ما از سفر آمد
خوش باش که دیگر همه دردت به سر آمد
با خویشتن و سفر
شادمانه باز می‌گردم،
با کوهها، طوفان و شن
که معبود من بودند
باز می‌گردم
با خویشتن،
سفر و آنچه معبود من بودند،
تنها به سوی تو
از سفر
برای من یک میز کوچک،
کمی آغوش نرسیده و
مقداری بوسه ی نشکفته سوغات بیاور
و من از حالا تا روزی که برگردی
مدام می نویسمت؛
جوهر قلمم که تمام شد
وقتی مات نشستم و در پیچ و تاب اندامت غلت زدم!
برس
سالها گذشت تا من فهمیدم ؛
آدمها احتیاج دارن سفر برن. احتیاج دارن از زندگی لذت ببرن
و لذت بردن برای آدمها متفاوت معنی میشه…
دلتـنگ توام جانا هردم که روم جـایی
با خود به سفر بردم یاد تو و تنـهایی
آه، تاکی ز سفر باز نیایی، بازآ
اشتیاق تو مرا سوخت کجایی، بازآ
من با تو چای نوشیده ام،
سفرها کرده ام،
از جنگل، از دریا،
از آغوش تو شـــعرها نوشته ام
سفرهای تنهایی همیشه بهترند
کنارِ یک غریبه می‌‌نشینی
قهوه ات را می‌‌خوری
سرت را به پشتی صندلی
تکیه میدهی تا وقت بگذرد
به مقصد که رسیدی
کیف و بارانی ات را بر میداری
به غریبه ی کنارت
سری تکان میدهی و میروی
همین که زخمِ آخرین آغوش را
به تن نمی‌کشی
همین که از دردِ خداحافظی
به خود نمی‌‌پیچی
همین که تلخی یک بغض را
با خودت از شهری به شهری نمیبری
همین یعنی سفرت سلامت…
سفر مگو که دل از خود سفر نخواهد کرد
اگر منم که دلم بی تو سر نخواهد کرد
من و تو پنجره‌های قطار در سفریم
سفر مرا به تو نزدیکتر نخواهد کرد.
تو رفته ای که بی من تنها سفر کنی
من مانده ام که بی تو شب ها سحر کنم
تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمی‌کند
چمدانی که از سفر آوردم
کشتی غمگینی بود
که تنها می خواست
کنار تو آرام بگیرد.
در بادیهٔ عشق تو کردم سفری
تا بو که بیایم ز وصالت خبری
و آغاز سفر یادم نیست
و می اندیشم
کدامین دست مرا
چنین آغشتۀ عشق
در ایستگاهی پیاده کرده است
که ریل هایش
از زاویه خارج شده اند
و من
به آخر دنیا رسیده ام
بی آنکه سفر کرده باشم.
ماه ها تو سفر کردی و شب ماند و سیاهی
نه مرغ شب از ناله من خفت و نه ماهی
آستین خیس پیراهنم
طعم شور عشق می دهد
گریه کجا بود!
یادت رفته سفر سه روزه ات را !؟
دلتنگی ات، جاده ها را چقدر بارانی کرد!؟
بعد گفتی:
مرد که گریه نمی کند!
گفتم:
گریه نیست عزیزکم
فقط چشم هایم به دور شدنت کمی آلرژی دارند!
حالا دور شدنت خیلی طولانی شده
می ترسم،
تمام جاده ها را آب ببرد!
آدم ها می آیند
گاهی در زندگی ات می مانند
گاهی در خاطره ات
آن ها که در زندگی ات می مانند
همسفر می شوند
آن ها که در خاطرت می مانند
کوله پشتیِ تمامِ تجربه آتی برای سفر
گاهی تلخ
گاهی شیرین
گاهی با یادشان لبخند می زنی
گاهی یادشان لبخند از صورتت بر می دارد
اما تو لبخند بزن
به تلخ ترین خاطره هایت حتی
بگذار همسفر زندگی ات بداند
هرچه بود؛ هرچه گذشت
تو را محکم تر از همیشه و هر روز
برای کنار او قدم برداشتن ساخته است
نازنینم
مسرور باش
دلتنگی هایت را
از جانت خواهم گرفت
موهایت را
در باد خواهم بافت
لباسی پر چین و شکن
تنت خواهم کرد
و همچون زمان کودکی
بر تاب خواهم نشاند
و تو را در باد
سفر خواهم داد
برایت
نغمه ساز خواهم کرد
تاب تاب عباسی…
تا شادی را
در چشمانت باز بیابم.
آتش و آدم
ترکیبی نامتجانس است
من از میان این آتش گر گرفته
در رویاها و عشق ها
غیر ممکن است سالم برگردم
بازگشت من
اندوه بار خواهد بود
کاش مثل نان بودم
چه زیبا بر می گردد
از سفر آتش!
گفتارت فرش ایرانی‌ست
و چشمانت گنجشککان دمشقی
که می‌پرند از دیواری به دیواری
و دلم در سفر است چون کبوتری بر فراز آبهای دستانت
و خستگی در میکند در سایه‌ی دیوارها
در انتهای هر سفر
در آیینه
دار و ندار خویش را مرور می کنم
این خاک تیره این زمین
پاپوش پای خسته ام
عشق نخستین گام به سوی خداست
و تسلیم آخرین گام ….
و این دو گام کل سفر است.
به کجا چنین شتابان؟
گون از نسیم پرسید
– دل من گرفته زینجا
هوس سفر نداری زغبار این بیابان؟
– همه آرزویم اما
چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان؟
– به هر آن کجا که باشد
بجز این سرا، سرایم!
– سفرت بخیر اما
تو و دوستی خدا را
چو ازین کویر وحشت
به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها، به باران
برسان سلام ما را
برخیز که غیر از تو مرا دادرسی نیست
گویی همه خوابند ، کسی را به کسی نیست
آزادی و پرواز از آن خاک به این خاک
جز رنج سفر از قفسی تا قفسی نیست
عشق
راهی‌ست برای بازگشت به خانه
بعد از کار
بعد از جنگ
بعد از زندان
بعد از سفر
بعد از …
من فکر میکنم
فقط عشق می‌تواند
پایان رنج‌ها باشد
به همین خاطر
همیشه آوازهای عاشقانه می‌خوانم
من همان سربازم
که در وسط میدان جنگ
محبوبش را فراموش نکرده است
سفر اینگونه آغاز میشود
روشن‌تر از این تماشا
تنها نوشتن است که مرگ را
پشت درِ اتاق و آینه مشغول شمردن کلمات خواهد کرد!
کولی ها چمدان سفر ندارند.
کوچی ها سقفی بر سر ندارند.
پرستوها مرزها را نمی شناسند .
اما کولی ها و کوچی ها و پرستوها در سفر همراه دارند.
همراهان. بیشماران.
قاصدک ها تنها سفر می کنند.
من پای سفر ندارم. دلی هم ندارم تا قوی دارمش .
من باز هم به سفر می روم…
پس از سفرهای بسیار و عبور
از فراز و فرود امواج این دریای طوفان‌خیز،
بر آنم که در کنار تو لنگر افکنم؛
بادبان برچینم؛
پارو وا نهم؛
سُکان رها کنم؛
به خلوت لنگرگاهت در آیم
و در کنارت پهلو گیرم
آغوشت را بازیابم.
استواری امن زمین را
زیر پای خویش.
به آرامی آغاز به مردن میکنی
اگر سفر نکنی،
اگر کتابی نخوانی،
اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،
اگر از خودت قدردانی نکنی
وقتی سفر
دوست داشتن تو باشد
رفتن هم آمدن است.
نخستین سفرم باز آمدن بود ازچشم اندازهای امید فرسای ماسه و خار،
بی آن که با نخستین قدم های نا آزموده نوپائی خویش
به راهی دور رفته باشم
نخستین سفرم
باز آمدن بود
صدای آب می آید مگر در نهر تنهایی چه می شویند ؟
لباس لحظه ها پاک است
میان آفتاب هشتم دی ماه
طنین برف نخ های تماشا چکه های وقت
طراوت روی آجرهاست روی استخوان روز
چه میخواهیم ؟
بخار فصل گرد واژه های ماست
دهان گلخانه فکر است
سفرهایی ترا در کوچه هاشان خواب می بینند
ترا در قریه های دور مرغانی به هم تبریک می گویند
چرا مردم نمی دانند
که لادن اتفاقی نیست
نمی دانند در چشمان دم جنبانک امروز برق آبهای شط دیروزاست ؟
چرا مردم نمی دانند
که در گل های ناممکن هوا سرد است؟
سفر اینگونه آغاز میشود
روشن‌تر از این تماشا
تنها نوشتن است که مرگ را
پشت در اتاق و آینه مشغول شمردن کلمات خواهد کرد!
بی تو هم می شود زندگی کرد
قدم زد،
چای خورد،
فیلم دید،
سفر رفت؛ …
فقط
بی تو
نمی شود به خواب رفت
در بندر آبی چشمانت
باران رنگ های آهنگین دارد
خورشید و بادبان های خیره کننده
سفر خود را در بی نهایت تصویر می کنند.
روز پاییزی میلاد تو در یادم هست
روز خاکستری سرد سفر یادت نیست
ناله ی نا خوش از شاخه جدا ماندن من
در شب آخر پرواز خطر یادت نیست
تلخی فاصله ها نیز به یادت ماندست
نیزه بر باد نشسته ست و سپر یادت نیست
چشمانت آخرین قایق‌هایی است که عزم سفر دارند
آیا جایی هست؟
که من از پرسه زدن در ایستگا‌ه‌های جنون خسته‌ام
و به جایی نرسیدم
چشمانت آخرین فرصت‌های از دست رفته‌اند
با چه کسی خواهند گریخت
و من… به گریز می‌اندیشم…
سفر به سلامت
پرنده‌ی دخترانه، ترانه!
تنها تو می‌دانی
که هیچ پیش‌گویی از خوابگزارانِ مَحْرَمِ آسمان
گُمان نخواهد برد
که من از بازجُستِ بی‌سرانجامِ آن سفر کرده
روزی به عریان‌ترین رویاها خواهم رسید.
گاهی تو را به سفر می فرستد
گاه بهشت
گاه جهنم
و به روی خودش نمی آورد
خوشبختی های سیاه و سفیدی را
که از حافظه ی چسبناک آلبوم ها کنده ای
سفری بی آغاز
سفری بی پایان
سفری بی مقصد
سفری بی برگشت
سفری تا کابوس
سفری تا رویا
سفری تا بودا
بیا مثل مرغان آشفته هجرت کنیم
افق را به مهمانی پونه دعوت کنیم
بیا مثل پروانه های غریب نیاز
به مهتاب شب های تنهایی عادت کنیم
شعر در مورد روزه,شعر در مورد روزه داری,شعر در مورد روزه گرفتن,شعر در مورد روزه مادر,شعر در مورد روزه زن,شعر درباره روزه گرفتن,شعر در وصف روزه,شعر در مورد روزه پدر,شعر در مورد روزه خواری,شعر در مورد روزه نگرفتن,شعر در مورد روزه و ماه رمضان,شعر در مورد روزه معلم,شعر در مورد روزه داران,شعر درباره روزه,شعر درباره روزه داری,شعر درباره روزه گرفتن,شعر درباره روزه مادر,شعر درباره روزه زن,شعر در مورد روزه گرفتن,شعر درباره روزه,شعر درباره روزه پدر,شعر درباره روزه خواری,شعر درباره روزه نگرفتن,شعر درباره روزه و ماه رمضان,شعر درباره روزه معلم,شعر درباره روزه داران,شعر در وصف روزه,شعر در وصف روزه داری,شعر در وصف روزه گرفتن,شعر در وصف روزه مادر,شعر در وصف روزه زن,شعر در وصف روزه گرفتن,شعر در وصف روزه پدر,شعر در وصف روزه خواری,شعر در وصف روزه نگرفتن,شعر در وصف روزه,شعر در وصف روزه و ماه رمضان,شعر در وصف روزه معلم,شعر در وصف روزه داران
در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد روزه برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
بر آمدن عید و برون رفتن روزه
ساقی بدهم باده بر باغ و به سبزه
روزه به پایان رسید و آمد نو عید
هر روز بر آسمانت باد امروا
نی کار مرد روزه همت شکستن است
گر خضر آبش آرد عیش جوان کشد
روزه دار و به دیگران بخوران
نه مخور روز و شب شکم بدران
به فال نیک تو را ماه روزه روی نمود
تو دور باش و چنین روزه صد هزار گذار
ثواب روزه و حج قبول ، آن کس برد
که خاک میکده عشق را زیارت کرد
که سلطان از این روزه آیا چه خواست
که افطار او عید طفلان ماست !
چون روزه ندانی که چه چیز است چه سود است
بیهوده همه روز تو را بودن ناهار
روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است
آری افطار رطب در رمضان مستحب است
بیا که ترک فلان خوان روزه غارت کرد
هلال عید به دور قدح اشارت کرد
ثواب روزه و حج قبول آن کس برد
که خاک میکده عشق را زیارت کرد…
روزه یک سو شد و عید آمد و دلها برخاست
می زخمخانه به جوش آمد و میباید خواست
توبه زهد فروشان گران جان بگذشت
وقت رند و طرب کردن رندان پیداست
روز ماه رمضان زلف میفشان که فقیه
بخورد روزه خود را به گمانش که شب است
دلا در روزه مهمان خدایی
طعام آسمانی را سرایی
درین مه چون در دوزخ ببندی
هزاران در ز جنتبرگشایی…
مبارک باد آمد ماه روزه
رهتخوش باد، ای همراه روزه
شدم بر بام تا مه را ببینم
که بودم من به جان دلخواه روزه
چو یوسف ملک مصر عشق گیرد
کسی کو صبر کرد در چاه روزه
سحوری کم زن ای نطق و خمش آن
ز روزه خود شوند آگاه روزه
سحرگاهان به قصد روزه داری
شدم بیدار از خواب و خماری
برایم سفره ای الوان گشودند
به آن هر لحظه چیزی را فزودند
برنج و مرغ و سوپ وآش رشته
سُس و استیک با نان برشته
خلاصه لقمه ای از هرچه دیدم
کمی از این کمی از آن چشیدم
پس از آن ماست را کردم سرازیر
درون معده ام با اندکی سیر
وختم حمله ام با یک دو آروغ
بشد اعلام بعداز خوردن دوغ
سپس یک چای دبش قند پهلو
به من دادند با یک دانه لیمو
خلاصه روزه را آغاز کردم
برای اهل خانه ناز کردم
برای اینکه یابم صبر و طاقت
نمودم صبح تا شب استراحت
دوپرس ِ کلّه پاچه با دو کوکا
کمی یخدر بهشت یک خورده حلوا
به افطاری برایم شد فراهم
زدم تو رگ کمی از زولبیا هم
وسی روزی به این منوال طی شد
نفهمیدم که کی آمد و کی شد
به زحمت صبح خود را شام کردم
به خود سازی ولی اقدام کردم
به شعبان من به وزن شصت بودم
به ماه روزه ده کیلو فزودم
اگرچه رد شدم در این عبادت
به خود سازی ولیکن کردم عادت
خدایا ای خدای مهر و ناهید
بده توش و توانی را به« جاوید»
که گیرد سالیان سال روزه
اگرچه او شود از دم رفوزه
باری از تلخی ایام به شور و مستی
شکوه از شاهد شیرین خط و خالی کردیم
روزه هجر شکستیم و هلال ابروئی
منظر افروز شب عید وصالی کردیم
در روزه اگر پدیـــــــــــد شد رنج
گنج دل ناپدیــــــــــــد با ماست
کردیم ز روزه جـــــان و دل پاک
هر چند تن پلیـــــــــد با ماست
روزه هر چند که مهمان عزیز است ای دل
صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی
روزه یک سو شد و عید آمد و دلها برخاست
می زخمخانه به جوش آمده می باید خواست
نوبه زهد فروشان گران جان بگذشت
وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست
بیا ترک فلک خوان روزه غارت کرد
هلال عید به دو قدح اسارت کرد
ثواب روزه و حج قبول آنکس برد
که خاک میکده عشق را زیارت کرد
شنیدم که نابالغی روزه داشت
به صد محنت آورد روزی به چاشت
به کتابش آن روز سائق نبرد
بزرگ آمدش طاعت از طفل خرد
پدر دیده بوسید و مادر سرش
فشاندند بادام و زر بر سرش
چو بر وی گذر کرد یک نیم روز
فتاد اندر او ز آتش معده سوز
به دل گفت اگر لقمه چندی خورم
چه داند پدر غیب یا مادرم؟
چو روی پدر در پسر بود و قوم
نهان خورد و پیدا به سرد برد صوم
که داند چو در بند حق نیستی
اگر بی‌وضو در نماز ایستی؟
پس این پیر از آن طفل نادان‌تر است
که از بهر مردم به طاعت در است
کلید در دوزخست آن نماز
که در چشم مردم گذاری دراز
اگر جز به حق می‌رود جاده‌ات
در آتش فشانند سجاده‌ات
شعر در مورد اعتماد,شعر در مورد اعتماد داشتن,شعر در مورد اعتماد به نفس,شعر در مورد اعتماد به خدا,شعر در مورد اعتماد به دوست,شعر در مورد اعتماد بنفس,شعر در مورد اعتماد بی جا,شعر در مورد اعتماد نکردن,شعر در مورد اعتماد به نفس کاذب,شعری در مورد اعتماد,شعر درباره اعتماد کردن,شعری در مورد اعتماد به نفس,شعر کوتاه در مورد اعتماد به نفس,شعر درباره اعتماد به نفس,شعر درباره ی اعتماد به نفس,شعری در باره اعتماد به نفس,شعر سعدی در مورد اعتماد به نفس,شعر کودکانه در مورد اعتماد به نفس,شعر در مورد توکل به خدا,شعر در مورد توکل به خدا,شعری در مورد توکل به خدا,بیت+شعر+در+مورد+توکل+به+خدا,یک بیت شعر در مورد توکل به خدا,شعر درباره توکل به خدا,شعر درباره توکل به خدا,شعری درباره توکل به خدا,شعر مولانا در مورد توکل به خدا,شعر درباره اعتماد بنفس,شعری در مورد اعتماد,شعر اعتماد,شعر اعتماد به نفس,شعر اعتماد نکن,شعر اعتماد الرمیکیه,شعر اعتماد کن,شعر اعتماد به دوست,شعر اعتماد به خدا,شعر اعتماد عشق,شعر اعتماد داشتن,شعر اعتماد از دست رفته,شعر درباره اعتماد به نفس,شعر طنز اعتماد به نفس,شعر در مورد اعتماد به نفس,شعر درباره ی اعتماد به نفس,شعر راجع به اعتماد به نفس,شعر کوتاه در مورد اعتماد به نفس,شعر اعتماد به نفس کاذب,شعر در مورد اعتماد به نفس کاذب,اعتماد به نفس در شعر,من شعر اعتماد الرمیکیه,شعر به من اعتماد کن,شعر بهم اعتماد کن,شعر در مورد اعتماد به دوست,شعر توکل به خدا,شعر توکل به خدا,شعر نو اعتماد به خدا,شعر درمورد توکل به خدا,شعر در مورد اعتماد به خدا,شعر برای توکل به خدا,شعر درباره توکل به خدا,شعر کوتاه توکل به خدا,شعری درباره توکل به خدا,شعر اعتماد و عشق,شعر در مورد اعتماد داشتن
در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد اعتماد برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
مشکل دنیا این است که
آدمهای باهوش پر از شک هستند
در حالی که آدمهای احمق پر از اعتماد به نفس
کسی به زیر تخت، استخوان های شکسته ء اعتماد را
به آتش بوسه های خویش، خاکستر می کند؛
هیچ اعتمادی به ساعت شماطه دار نیست
تلفن همراهت را
همیشه روی ضربان قلب من کوک کن
بی تو
هیچ فردایی
آمدنی نمی شود
اعتمادی به واژه اصلاً نیست
واژه گاهی دچار تردید است
واژه گاهی کلید، گاهی قفل
واژه گاهی شدید، گاهی کـُـند
بیا به هم اعتماد کنیم
من به چشم‌های تو
تو به پا‌های من
و قول بدهیم هم‌دیگر را به جاهای خوبی ببریم…
گاهی آنقدر شاعرم
که استعاره از درخت می شوم!
نگاه کن
گنجشک ها
به دست هایم اعتماد می کنند.
مهم نیست که به چه چیزی اعتماد میکند،
همین اعتماد حاکی از معصومیت اوست.
حتی اگر بدلیل اعتماد، فریب بخورد، مهم نیست،
چون ارزش اعتماد بسیار فراتر از چنین فریبی است.
می‌توانی همه چیز را از او بگیری، ولی اعتماد را هرگز..!!
به آتش نگاهش اعتماد نکن
لمس نکن
به جهتی بگریز که بادها خالی از عطر اویند
به سرزمینی بی رنگ
بی بو ، ساکت
آری…
بگریز و پشت ِ ابدیتِ مرگ پنهان شو
اگر خواستار جاودانگیِ عشقی.
پرواز اعتماد را
با یکدیگر
تجربه کنیم.
وگرنه می‌شکنیم
بال‌های دوستی‌مان را.
وقتی که چشم بسته
روی طنابی که یک سرش در دست تو بود
بند بازی می کردم…
دریافتم که همیشه در عشق
مساله اعتماد بوده است
میان چشم های بسته من و
دست های لرزان تو
بگذار
تو را میان خویشتن و خویش بگویم …
میان مژگانم و چشم
بگذار
اگر تو را به روشنای ماه اعتمادی نیست
تو را به رمز بگویم
بگذار تو را به آذرخش بگویم
یا با گل نم باران …
بگذار نشانی چشمانت را به دریا پیشکش کنم
اگر دعوتم را به مسافرت می پذیری
کیستی که من
اینگونه به اعتماد
نام خود را
با تو می گویم…
کلید قلبم را
در دستانت می گذارم
نان شادی ام را با تو قسمت می کنم
به کنارت می نشینم
و سربر شانه‌ی تو
اینچنین آرام
به خواب می روم؟
مباد که به تو اعتماد کنم
آنگاه که دستانم را فشردی
ترسیدم مبادا که انگشتام را بدزدی
و چون بر دهانم بوسه زدی
دندانهایم را شمردم! گواهی می دهم بر ترسهایم
عشق عشق می‌آفریند
عشق زندگی می‌بخشد
زندگی رنج به همراه دارد
رنج دلشوره می‌آفریند
دلشوره جرأت می‌بخشد
جرأت اعتماد به همراه دارد
اعتماد امید می‌آفریند
امید زندگی می‌بخشد
زندگی عشق می‌آفریند
عشق عشق می‌آفریند
بگذار حرف ها را
چشم هایت با من در میان بگذارند
زبانت را هرگز
هرگز
اعتمادی نیست
خنده‌های تو
کودکی‌ام را به من می‌بخشد
و آغوش تو
آرامشی بهشتی
و دست‌های تو
اعتمادی که به انسان دارم
چقدر از نداشتنت می‌ترسم بانو
اشتباه اول من این بود که به تو اعتماد کردم
اشتباه دوم من این بود که عاشقت شدم
اشتباه سوم من این بود که فکر می کردم با تو خوشبخت می شم
اشتباه بعدی من این بود که تو رو صد بار بخشیدم
اشتباه هزارم من این بود که هیچ وقت خودم رو از پنجره پرت نکردم بیرون
هنوز هم دارم اشتباه می کنم که با تو حرف می زنم
به آتش نگاهش اعتماد نکن
لمس نکن
به جهتی بگریز که بادها خالی از عطر اویند
به سرزمینی بی رنگ
بی بو ، ساکت
آری
بگریز و پشت ابدیت مرگ پنهان شو
اگر خواستار جاودانگی عشقی
